Το MMA από την σκοπιά του Iατρού

Στον απόηχο ενός σωστά οργανωμένου και επιτυχούς σεμιναρίου (The MMA project,19-20/3/2016 ) που σκοπό είχε να δώσει σε αθλητές και προπονητές του ΜΜΑ μια προοπτική και μια σφαιρική εικόνα του αθλήματός τους, το οποίο αρχίζει να αποκτά την δική του δυναμική στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε και την πλευρά της σωματικής και ψυχικής υγείας του ερασιτέχνη και επαγγελματία αθλητή.

Το ΜΜA ως θεσμός απασχολεί αθλητές οι οποίοι προέρχονται από διαφορετικά είδη πολεμικών τεχνών (Karate, Box, Kickboxing, JiuJjitsu, Brazilian Jiu-Jitsu, Παγκράτιο, Πάλη κλπ). Κάθε αθλητής προέρχεται συνήθως από ένα βασικό είδος από τα αναφερθέντα και μαθαίνοντας να χρησιμοποιεί ένα σύνολο από τεχνικές που ανήκουν και σε άλλες πολεμικές τέχνες φτιάχνει το δικό του στιλ μάχης.

Η νίκη στους αγώνες του ΜΜΑ επιτυγχάνεται με 3 τρόπους:

Α) Νοκ άουτ: Ορίζεται κάθε νόμιμο χτύπημα/τεχνική ή συνδυασμός χτυπημάτων/τεχνικών που καθιστά τον αντίπαλο ανίκανο να συνεχίσει τον αγώνα

Β) Τεχνικό νοκ άουτ: Είναι απόφαση του διαιτητή, του ιατρού, ή της ομάδας υποστήριξης του αθλητή (corner-man) να διακόψει τον αγώνα όταν βλέπει ότι ένας αθλητής έχει τραυματιστεί αρκετά ή δεν μπορεί ενσυνείδητα να αμυνθεί στα χτυπήματα που δέχεται, στην προσπάθεια να προστατευθεί ο εν λόγω αθλητής από περεταίρω περιττούς ή σκόπιμους τραυματισμούς.

Γ) Υποταγή: Νίκη ενός εκ των δυο αθλητών ο οποίος εφαρμόζει κάποια ‘λαβή/κλείδωμα’ στον αντίπαλο που τον αναγκάζει να εγκαταλείψει οικιοθελώς τον αγώνα ή τον καθιστά ανίκανο να συνεχίσει. Συχνό φαινόμενο σε αθλητές, Jiu-Jitsu, Brazilian Jiu-Jitsu, Παγκράτιου, Ελληνορωμαϊκής πάλης, Judo.

Αναλόγως με το στιλ που χρησιμοποιεί περισσότερο o κάθε αθλητής αυξάνει ή μειώνεται η συχνότητα και η ποιότητα των τραυματισμών που προκαλεί και υφίσταται. Για παράδειγμα άλλους τραυματισμούς περιμένουμε με αθλητές οι οποίοι όρθιοι δίνουν και δέχονται χτυπήματα με χέρια και πόδια και άλλους όταν η ‘μάχη’ διεξάγεται με τεχνικές εδάφους και λαβές που σκοπό έχουν να ‘υποτάξουν’ τον αντίπαλο. 

Από τις μέχρι τώρα μελέτες που έχουν εκπονηθεί για το ΜΜΑ οι τραυματισμοί τοπογραφικά κατανέμονται κυρίως σε άνω (από 32%-63%) και κάτω (από 20.5%- 41.6%) άκρα στον κορμό (από 8.2%- 17.9%), σε πρόσωπο/κεφαλή (από 11.2% -23.3%). Όσον αφορά το είδος των τραυματισμών προηγούνται, οι μώλωπες /αμυχές με 27.2%, τα κατάγματα με 26.7%, τα διαστρέμματα με 20.4%, τα θλαστικά τραύματα με 8.6%, τα εξαρθρήματα με 3.8%, οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις (διάσειση) με 3.2%, κακώσεις εσωτερικών οργάνων με 2.8% και σε 5.7 % λοιποί τραυματισμοί που δεν αναφέρονται από τους αθλητές.

Οι κακώσεις, τις οποίες πιθανόν να υποστεί ένας αθλητής κατά τη διάρκεια αγώνα, δεν έχουν την ίδια βαρύτητα και σημασία. Μπορεί ένα θλαστικό (σκίσιμο) στην περιοχή του προσώπου να φαντάζει πιο σημαντικό και σαφώς πιο θεαματικό από μια κρυφή αλλά απείρως πιο σημαντική βλάβη όπως μια βλάβη ενδοφθάλμια ή μια κάκωση στον εγκέφαλο από την βία του χτυπήματος στο κεφάλι. Για τον λόγο αυτό οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά στους αθλητές του είδους οφείλουν να είναι υποψιασμένοι και ενημερωμένοι για τυχόν συμπεριφορές και κλινικά σημεία καταστάσεων που θέτουν σε κίνδυνο βραχυπρόθεσμα ή/και μακροπρόθεσμα την υγεία του αγωνιζόμενου.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να επισημάνουμε ότι ένα δυσάρεστο σύμβαμα μπορεί να συμβεί εξίσου εύκολα στην διάρκεια ενός αγώνα αλλά και μιας καθημερινής προπόνησης με το ίδιο αποτέλεσμα για τον αθλητή. Δυστυχώς το γεγονός αυτό δεν λαμβάνει τον δέοντα σεβασμό στους χώρους προπόνησης όπου τα πράγματα είναι πιο "χαλαρά"’ όσον αφορά την επίβλεψη αλλά και την χρήση εξάρτησης που θεωρείται δεδομένη σε επίσημους αγώνες.

Τέλος τονίζουμε ότι πλήγματα δεν δέχεται μόνο το σώμα του αθλητή αλλά και η ψυχολογία του η οποία επηρεάζει και την συνολική απόδοσή του εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου πολύ περισσότερο απ’ότι μπορεί κάποιοι να φαντάζονται. Είναι ζωτικής σημασίας για τους ανθρώπους στο περιβάλλον του αθλητή να μπορούν να διακρίνουν πρώιμα σημεία ψυχικής κόπωσης, ματαίωσης, μη σωστά διαχειρίσιμου άγχους και να αναζητούν τη βοήθεια του ειδικού θεραπευτή. 

του Παναγιώτη Καλαντζή, M.D.

Χειρ. Ορθοπεδικός

References:

• K M Ngai, F Levy and E B Hsu.  (2008).Injury trends in sanctioned mixed martial arts competition: a 5-year review from 2002 to 2007. Br. J. Sports Medicine .42, pp686-689.
• McClain R, Wassermen J, Mayfield C, Berry S, Grenier G,  Suminski R. (2014). Injury Profile of Mixed Martial Arts Competitors. Clin J Sport Med. 24(6). pp.497-501.